بهار بانو

[ چون خبر غارت بردن یاران معاویه را بر أنبار شنید خود پیاده به راه افتاد تا به نخیله رسید . مردم در نخیله بدو پیوستند و گفتند اى امیر مؤمنان ما کار آنان را کفایت مى‏کنیم . امام فرمود : ] شما از عهده کار خود بر نمى‏آیید چگونه کار دیگرى را برایم کفایت مى‏نمایید ؟ اگر پیش از من رعیت از ستم فرمانروایان مى‏نالید ، امروز من از ستم رعیت خود مى‏نالم . گویى من پیروم و آنان پیشوا ، من محکومم و آنها فرمانروا . [ چون امام این سخن را ضمن گفتارى درازى فرمود که گزیده آن را در خطبه‏ها آوردم ، دو مرد از یاران وى نزد او آمدند ، یکى از آن دو گفت : من جز خودم و برادرم را در اختیار ندارم ، اى امیر مؤمنان فرمان ده تا انجام دهم امام فرمود : ] شما کجا و آنچه من مى‏خواهم کجا ؟ [نهج البلاغه]

مطالب زیر توسط نوشته شده است!

زندگی در چشم من .....

زندگی در چشم من شبهای بی مهتاب را ماند

شعر من نیلوفر پژمرده در مرداب را ماند

ابر بی باران اندوهم

خار خشک سینه کوهم

سالها رفته است کز هر آرزو خالیست آغوشم

نغمه پرداز جمال و عشق بودم آه

حالیا خاموش خاموشم

یاد از خاطر فراموشم

روز ، چون گل ، می شکوفد بر فراز کوه

عصر ، پرپر می شود این نوشکفته – در سکوت دشت –

روزها اینگونه پرپر گشت

لحظه های بی شکیب عمر

چون پرستوهای بی آرام در پرواز

رهروان را چشم حسرت باز ....

اینک اینجا شعر و ساز و باده آماده است

من – که جام هستیم از اشک لبریز است – می پرسم ؛

- « در پناه باده باید رنج دوران را زخاطر برد ؟

- با فریب شعر باید زندگی را رنگ دیگر داد ؟

- در نوای ساز باید ناله های روح را گم کرد ؟ »

ناله من می تراود از در و دیوار

آسمان ، اما سراپا گوش و خاموش است !

همزبانی نیست تا گویم به زاری : ای دریغ –

دیگرم مستی نمی بخشد شراب ،

جام من خالی شدست از شعر ناب

ساز من فریادهای بی جواب !

نرم نرم از راه دور

روز چون گل می شکوفد بر فراز کوه

روشنایی می رود در آسمان بالا

ساغر ذرات هستی از شراب نور سرشار است ، اما من :

همچنان در ظلمت شبهای بی مهتاب

همچنان پژمرده در پهنای این مرداب

همچنان لبریز از اندوه می پرسم ؛

-« جام اگر بشکست ؟

ساز اگر بگسست ؟

شعر اگر دیگر به دل ننشست ؟ » .....

نظرات شما ()

انتظار.....

دیروز چه شوقی داشتم

برای آنچه امروز در دستان من است !!!

و اینک لبریز انتظارم

برای فردایی که نمی‌دانم ...

روزهای تکراری ... روزهای بی خبری ... روزهای تنهایی و سکوت ... روزهای ... بهاری !! تنها فایده ی این بهار خوابیدن هیاهوی سر سام آ ور شب عید خیابان هاست و تعطیلات کوتاه سیزده روزه اش و بس ! وقتی عقربه ها با هم مسابقه گذاشته اند و شرط بسته اند که نیایی و تو هم نمی آیی چرا مثل یک نوار تکراری بخوانم از زیبایی بهار و گل و پروانه و دشت و شکوفه !؟ وقتی آدم برفی ها بی مرثیه خوان می میرند و تو باز هم نمی آیی چرا به شور و نو شدن بیندیشم !؟ من از دست نیامدن هایت خسته می شوم آخر روزی ... من از دست تو و این بهاری که بی تو با من بی حوصله هی دالی می کند و میرود تا سیصد و اندی روز دیگر دوباره بیاید و مرا حرص بدهد خسته می شوم آخر روزی ... بیست و یک سال تمام نیامدی ، دیگر اگر بیایی هم نمی شناسمت ، اما بیا ... حتی اگر شده نا شناس ، حتی اگر شده برای چند لحظه ...

موج زمان می گذرد و ما را به همراه می برد و هرگز منتظر نمی شود که درخت شادمانی بشر لحظه ای به روی آن ریشه دواند. مائیم که در این امواج بیکران غوطه وریم و هر لحظه بیم شکستن کشتیمان و غرق شدنمان می رود . موقع به پایان رسیدن این روزگار ناپایدار هم فرا خواهد رسید ... بیش از این مرا چشم به راه مگذار ...

پس تو کجای این روز و شبی ؟

شهر تو کجای این زمین بود

این همه دور؟

تمام مردم ایستگاه می شناسندم

بس که من هر روز شاخه گلی به دست

به دنبال مهربانی تو

هی طول قطار را رفتم و آمدم

بس که من هی نام تو به لب،

گوشه و کنار

سراغ نشانی کوچکی از تو بودم

پس تو کی از این سفر می آیی؟

نظرات شما ()

تاسیس
دوستان عزیز سلام.امیدوارم که خوب باشید.من امروز این بلاگ را باز کردم و از امروز در این بلاگ در خدمت شما دوستان خوبم هستم.باشد که با کمکهای شما بتونم مطالب خوبی را بنویسم.
	نظرات شما ()